1. ملکی، حسن (1391). آشنایی با فعالیت های تربیتی- اجتماعی؛ فعالیت های فوق برنامه. تهران: آییژ. 2. امیرتاش، علی محمد (1383). فوق برنامه و اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت های ورزشی در دانشگاه تربیت معلم تهران از دیدگاه مدیران، اعضای هیأت علمی و کارکنان، نشریه المپیک، دانشگاه تربیت معلم تهران. 3. صفانیا، علی محمد (1380). نحوه گذراندن اوقات فراغت دانشجویان دختر دانشگاه های آزاد اسلامی کشور با تأکید بر فعالیت های ورزشی. فصلنامه علمی پژوهشی حرکت، شماره 9، ص 140-127. 4. ابراهیمی، قربانعلی؛ رازقی، نادر و مسلمی پطرودی، رقیه (1390). اوقات فراغت و عوامل اجتماعی موثر بر آن. فصلنامه جامعه شناسی کاربردی، سال بیست و دوم، شماره 4، صص 98-71. 5. آقایی، سهیلا (1386). بحثی پیرامون اوقات فراغت، نشریه ماهانه پیوند، شماره 333 - 335، ویژه تابستان. 6. فتحی واجارگاه، کوروش (1393). اصول و مفاهیم برنامه ریزی درسی. تهران: علم استادان. 7. جعفری هرندی، رضا؛ میرشاه جعفری، سید ابراهیم و لیاقتدار، محمد جواد(1392). بررسی دیدگاه صاحبنظران و معلمان در خصوص برنامه درسی آموزش علوم ایران به منظور پیشنهاد الگوی مناسب برای برنامه درسی آموزش علوم. فصلنامه پژوهش های آموزش و یادگیری، سال بیستم، شماره 3، صص 100-79. 8. The University of Iowa (2006). Life skills Program; 4-H. Availbel at: www.extension.iastate.edu-4h-explore. 9. پهلوان، منوچهر و برزیگر فاطمه (1390). بررسی گرایش به نحوه گذراندن اوقات فراغت در بین دختران دوره متوسطه شهرستان آمل، فصلنامه جامعه شناسی مطالعات جوانان، سال دوم، شماره 3، صص 66-53. 10. نصر اصفهانی، محمد رضا؛ فاتحی زاده، مریم و فتحی، فاطمه (1383). جایگاه مهارت های اجتماعی موردنیاز دانش آموزان در کتاب های درسی عمومی دوره متوسطه. فصلنامه پژوهش های آموزش و یادگیری(دانشور رفتار)، سال یازدهم، شماره 9، صص 64-49. 11. میرهاشمی، مالک؛ شکری، بهنام؛ قائدمحمدی، محمد جواد (1386). مدت و نحوه گذران اوقات فراغت کارکنان اداری دانشگاه آزاد اسلامی، فصلنامه دانش و پژوهش در علوم تربیتی، دوره چهارم، شماره 13. 12. صوفی رضایی، مرتضی(1388). بررسی وضعیت گذراندن اوقات فراغت دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان رشت و رابطه آن با سطح امکانات فرهنگی و ورزشی. فصلنامه علمی- پژوهشی پیک نور، سال چهارم، شماره 3. 13. رحمانی، احمد، پوررنجبر، محمد و بخشی نیا، طیبه (1385). بررسی و مقایسه نحوه گذران اوقات فراغت دانشجویان دانشگاه های زنجان، مجله علوم پزشکی رفسنجان، دوره پنجم، شماره 3، صص 216-209. 14. تندنویس، فریدون(1378). جایگاه ورزش در اوقات فراغت دانشجویان کشور. فصلنامه علمی- پژوهشی حرکت، شماره 2، صص 110-94. 15. Adobora L. (2007). Health, Job satisfaction - Leisure time to Retirement. Callege faculty. PP.9.10 16. Tinsley, H. E. A., & Eldredge, B. D. (2005). Psychological benefits of leisure participation: A taxonomy of leisure activities based on their need-gratifying properties. Journal of Counseling Psychology, 42, 123-132. 17.Stodolska, M. & Livengood, J. S. (2006). The effects of religion on the leisure behavior of American Muslim immigrants. Journal of Leisure Research, 38, 293-320. 18. Astrid N. Sjolie and Ford Thuen (2002). The School Journeys and Leisure Activites in Rural and Urban Adolscents in Norway. Health Promotion Int. 17(1), p. 21-30. 19. Mackezic T, Marshall S. (2007). Time Physical Activity in School Enviroment: An Observational Leisure Study Using SoPlay. Preventive Medicine, 30(1), p. 8-27. 20. Sabourin S, Irwin J. (2008). Prevalence of Sufficient Physical Activity among Parents Attending a University. Publication by Med. Gov. US National Library. 56(6):680-5. 21. هومن، حیدر علی (1391). شناخت روش علمی در علوم رفتاری. تهران: سمت. 22. ذوالاکتاف، حمید(1389). فراغت فرصتی برای بازآفرینی، اصفهان: انتشارات جهاد دانشگاهی.