سامانه مدیریت نشریات علمی دانشگاه شاهد

پورصالح, عطیه, سرپرست, علی. (1401). اثربخشی‌آموزش برخط برنامه شفقت به خود بهوشیار بر اضطراب سلامت و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی در دوران شیوع بیماری کرونا. , 20(2), 135-147. doi: 10.22070/cpap.2023.13972.1059
عطیه پورصالح; علی سرپرست. "اثربخشی‌آموزش برخط برنامه شفقت به خود بهوشیار بر اضطراب سلامت و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی در دوران شیوع بیماری کرونا". , 20, 2, 1401, 135-147. doi: 10.22070/cpap.2023.13972.1059
پورصالح, عطیه, سرپرست, علی. (1401). 'اثربخشی‌آموزش برخط برنامه شفقت به خود بهوشیار بر اضطراب سلامت و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی در دوران شیوع بیماری کرونا', , 20(2), pp. 135-147. doi: 10.22070/cpap.2023.13972.1059
پورصالح, عطیه, سرپرست, علی. اثربخشی‌آموزش برخط برنامه شفقت به خود بهوشیار بر اضطراب سلامت و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی در دوران شیوع بیماری کرونا. , 1401; 20(2): 135-147. doi: 10.22070/cpap.2023.13972.1059

اثربخشی‌آموزش برخط برنامه شفقت به خود بهوشیار بر اضطراب سلامت و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی در دوران شیوع بیماری کرونا

روانشناسی بالینی و شخصیت
مقاله 10، دوره 20، شماره 2 - شماره پیاپی 39، بهمن 1401، صفحه 135-147    اصل مقاله (1002.28 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22070/cpap.2023.13972.1059
نویسندگان
عطیه پورصالح* ؛ علی سرپرست
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه شهیدچمران اهواز، خوزستان، ایران.
چکیده
 
مقدمه : همه‌گیری بیماری نوظهور کروناویروس (COVID-19) و پیامدهای آن، اثرات گوناگونی بر جنبه‌های روانی و اجتماعی افراد جامعه گذاشته است. این بیماری همه‌گیر استرس و اضطراب قابل‌توجهی را در بسیاری از افراد در سراسر جهان به وجود آورده است. با توجه به ارتباط اضطراب سلامتی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی، یکی از روش‌هایی که می‌تواند مؤثر باشد برنامه آموزش شفقت به خود بهوشیار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه آموزش شفقت به خود بهوشیار به صورت برخط بر روی اضطراب سلامتی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی افراد جامعه در دوران شیوع کرونا بوده است. بنابراین با توجه به هدف، جهت ارائه خدمات بهداشت روان و کاهش خطر ابتلا به بیماری، یک شبکه مشاوره از راه دور طراحی شد.
روش : پژوهش حاضر، یک پژوهش آزمایشی با پیش‌آزمون_پس‌آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی افرادی بود. که پرسشنامه اضطراب سلامتی را در شبکه­های اجتماعی پر کردند. از بین افرادی که پرسشنامه اضطراب سلامتی را پر کرده و نمره اضطراب سلامتی بالای 1 انحراف استاندارد بالاتر از میانگین (40) کسب کرده بودند، تعداد 24 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس اضطراب سلامت سالکوسکیس و وارویک (2002)، انعطاف‌پذیری روان‌شناختی دنیس و وندروال (2010) و مقیاس شفقت به خود نف (2003) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش بر خط (آنلاین) شفقت به خود بهوشیار قرار گرفتند ولی گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss 2019 استفاده شد.
نتایج : نتایج تجزیه وتحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش شفقت به خود بهوشیار منجر به کاهش اضطراب سلامت نسبت به گروه گواه در پس‌آزمون شد. علاوه بر این برنامه آموزش شفقت به خود بهوشیار در افزایش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و شفقت به خود تأثیر مثبت داشت(F=17.22, P=0.001).
بحث و نتیجه ‏گیری : با توجه به یافته‌های مطالعه حاضر، درمانگران می‌توانند از برنامه آموزش شفقت به خود بهوشیار برای کمک به کاهش اضطراب سلامت و افزایش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و شفقت به خود در افراد دارای اضطراب سلامت مورداستفاده قرار دهند.
کلیدواژه‌ها
اضطراب سلامت؛ انعطاف‌پذیری روان‌شناختی؛ شفقت به خود؛ بهوشیاری؛ کرونا ویروس
مراجع
  1. World  Health  Organization.  Coronavirus disease  2020  (COVID-19)  situation  report–34. Geneva,  Switzerland:  World  Health  Organization. [Online]  available  at:  https://www.  who.int /docs/default-source/  coronaviruse  /situation-reports/20200223-sitrep34-covid-19.pdf?sfvrsn= 44ff8fd3  _  2pdf  icon.  2020.  [accesed  on  1 September]
  2. Liu  X,  Na  RS,  Bi  ZQ. (2020) [Challenges  to prevent  and  control  the  outbreak  of  Novel Coronavirus  Pneumonia  (COVID-19)].  Zhonghua liu  xing  bing  xue  za  zhi  =  Zhonghua liuxingbingxue zazhi. 41(0): 029.
  3. Wu, Z., & McGoogan, J. M. (2020). Characteristics of and important lessons from the coronavirus disease 2019 (COVID-19) outbreak in China: summary of a report of 72 314 cases from the Chinese Center for Disease Control and Prevention. Jama, 323(13), 1239-1242.
  1. American Psychiatric Association. Diagnostic and statistical manual of mental disorders. 5th ed.Washington, DC; 2013.
  2. Mealer, M., Jones, J., Newman, J., McFann, K. K., Rothbaum, B., & Moss, M. (2012). The presence of resilience is associated with a healthier psychological profile in intensive care unit (ICU) nurses: results of a national survey. International journal of nursing studies, 49(3), 292-299.
  3. Hayes, S. C., Strosahl, K. D., & Wilson, K. G. (2011). Acceptance and commitment therapy: The process and practice of mindful change. Guilford Press.
  4. Scott, W., & McCracken, L. M. (2015). Psychological flexibility, acceptance and commitment therapy, and chronic pain. Current Opinion in Psychology, 2, 91-96.
  5. Marshall, E. J., & Brockman, R. N. (2016). The relationships between psychological flexibility, self-compassion, and emotional well-being. Journal of Cognitive Psychotherapy, 30(1), 60-72.
  1. Zhang, J., Wu, W., Zhao, X., & Zhang, W. (2020). Recommended psychological crisis intervention response to the 2019 novel coronavirus pneumonia outbreak in China: a model of West China Hospital. Precision Clinical Medicine, 3(1), 3-8
  2. Koppe, H., van de Mortel, T. F., & Ahern, C. M. (2016). How effective and acceptable is Web 2.0 Balint group participation for general practitioners and general practitioner registrars in regional Australia? A pilot study. Australian Journal of Rural Health, 24(1), 16-22.
  3. Antoun J, Romani M, Johnson A, et al. Balint seminars: the transatlantic experience through videoconference. FAM Pract 2014; 31: 733–738.
  1. Poulin, M. J., Brown, S. L., Dillard, A. J., & Smith, D. M. (2013). Giving to others and the association between stress and mortality. American journal of public health, 103(9), 1649-1655.
  2. محمودی، هیوا؛ و سلیمانی، اسماعیل(2018). پیش‌بینی بهزیستی روان‌شناختی براساس همدلی و خود-دلسوزی در پرستاران. مدیریت پرستاری, 6(3), 78-87.‎
  3. Sorra, J. S., & Nieva, V. F. (2004). Hospital survey on patient safety culture.(Prepared by Westat, under contract no. 290-96-0004). AHRQ publication no. 04-0041. Rockville, MD: Agency for Healthcare Research and Quality.
  4. فعال، معصومه؛ عاطف وحید، طناز؛ مددی طائمه، زهرا؛ شعبان، ناهید و امانی، امید (2019). اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روان‌شناختی و الگوهای ارتباطی خانواده بیماران مبتلا به دیابت نوع دو. نشریه روان پرستاری, 7(4), 41-49.
  5. Soltani, E., Shareh, H., Bahrainian, S. A., & Farmani, A. (2013). The mediating role of cognitive flexibility in correlation of coping styles and resilience with depression. Pajoohandeh Journal, 18(2), 88-96.
  6. Salkovskis, P. M., RIMES, K. A., & WARWICK, H. M. C. (2002). The Health Anxiety Inventory: development and validation of scales for the measurement of health anxiety and hypochondriasis. Psychological medicine, 32(5), 843.
  7. Abramowitz, J. S., Olatunji, B. O., & Deacon, B. J. (2007). Health anxiety, hypochondriasis, and the anxiety disorders. Behavior Therapy, 38(1), 86-94.
  8. نرگسی، فریده؛ ایزدی، فاطمه؛ کریمی­نژاد، کلثوم و رضایی شریف، علی (1396). بررسی اعتبار و روایی نسخه فارسی پرسشنامه اضطراب سلامت در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی، 7(27). 147-160.
  9. Neff, K. (2011). Self-compassion. Hachette UK.
  1. Germer, C. K., & Neff, K. D. (2013). Self‐compassion in clinical practice. Journal of clinical psychology, 69(8), 856-867.
  2. Beaumont, E., Durkin, M., Hollins Martin, C. J., & Carson, J. (2016). Measuring relationships between self‐compassion, compassion fatigue, burnout and well‐being in student counsellors and student cognitive behavioural psychotherapists: A quantitative survey. Counselling and Psychotherapy Research, 16(1), 15-23.
  3. Shapiro, S. L., Astin, J. A., Bishop, S. R., & Cordova, M. (2005). Mindfulness-based stress reduction for health care professionals: results from a randomized trial. International journal of stress management, 12(2), 164.
  4. Josee, A. (2017). Is self-compassion a psychological resilience resource to daily stress? (Master's thesis, University of Twente).
  5. Zapolski, T. C., Faidley, M. T., & Beutlich, M. R. (2019). The experience of racism on behavioral health outcomes: The moderating impact of mindfulness. Mindfulness, 10(1), 168-178.
  6. Van Dam, N. T., Sheppard, S. C., Forsyth, J. P., & Earleywine, M. (2011). Self-compassion is a better predictor than mindfulness of symptom severity and quality of life in mixed anxiety and depression. Journal of anxiety disorders, 25(1), 123-130.
  7. Brenner, R. E., Vogel, D. L., Lannin, D. G., Engel, K. E., Seidman, A. J., & Heath, P. J. (2018). Do self-compassion and self-coldness distinctly relate to distress and well-being? A theoretical model of self-relating. Journal of counseling psychology, 65(3), 346.
  8. Brown, K. W., & Ryan, R. M. (2003). The benefits of being present: mindfulness and its role in psychological well-being. Journal of personality and social psychology, 84(4), 822.
  9. Hayes, S. C., Strosahl, K. D., & Wilson, K. G. (2011). Acceptance and commitment therapy: The process and practice of mindful change. Guilford Press.
  10. Fredrickson, B. L. (2001). The role of positive emotions in positive psychology: the broaden-and-build theory of positive emotions. American psychologist, 56(3), 218.
  11. Germer, C., & Neff, K. D. (2019). Mindful Self-Compassion (MSC). The handbook of mindfulness-based programs: Every established intervention, from medicine to education, 357-367.
  12. Gilbert, P., & Irons, C. (2005). Focused therapies and compassionate mind training for shame and self-attacking. Compassion: Conceptualisations, research and use in psychotherapy, 263-325.
  13. Hessler-Kaufmann, J. B., Heese, J., Berking, M., Voderholzer, U., & Diedrich, A. (2020). Emotion regulation strategies in bulimia nervosa: an experimental investigation of mindfulness, self-compassion, and cognitive restructuring. Borderline Personality Disorder and Emotion Dysregulation, 7(1), 1-9.
  14. Gilbert, P., & Procter, S. (2006). Compassionate mind training for people with high shame and self‐criticism: Overview and pilot study of a group therapy approach. Clinical Psychology & Psychotherapy: An International Journal of Theory & Practice, 13(6), 353-379.
  15. Mahbod, M., & Khormai, F. (2019). The Prediction of Academic Buoyancy Based on Personality Traits: Mediational Effect of Self-Compassion. Journal of Psychology, 4(88), 448.
  16. Wasson, R. S., Barratt, C., & O’Brien, W. H. (2020). Effects of mindfulness-based interventions on self-compassion in health care professionals: a meta-analysis. Mindfulness, 11(8), 1914-1934.
  17. Gerber, Z., & Anaki, D. (2021). The role of self-compassion, concern for others, and basic psychological needs in the reduction of caregiving burnout. Mindfulness, 12(3), 741-750.
  18. Zhu, L., Wang, J., Liu, S., Xie, H., Hu, Y., Yao, J., ... & Fleer, J. (2020). Self-Compassion and Symptoms of Depression and Anxiety in Chinese Cancer Patients: the Mediating Role of Illness Perceptions. Mindfulness, 11(10), 2386-2396.
  19. Ong, C. W., Pierce, B. G., Woods, D. W., Twohig, M. P., & Levin, M. E. (2019). The Acceptance and Action Questionnaire–II: An item response theory analysis. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 41(1), 123-134.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 960
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 701