سامانه مدیریت نشریات علمی دانشگاه شاهد

ترکمن نیا, نعیمه, عباس زاده, حسین. (1399). بررسی تکنیک های طنز در رمان آبنبات هل دار. , 4(7), 143-160.
نعیمه ترکمن نیا; حسین عباس زاده. "بررسی تکنیک های طنز در رمان آبنبات هل دار". , 4, 7, 1399, 143-160.
ترکمن نیا, نعیمه, عباس زاده, حسین. (1399). 'بررسی تکنیک های طنز در رمان آبنبات هل دار', , 4(7), pp. 143-160.
ترکمن نیا, نعیمه, عباس زاده, حسین. بررسی تکنیک های طنز در رمان آبنبات هل دار. , 1399; 4(7): 143-160.

بررسی تکنیک های طنز در رمان آبنبات هل دار

دو فصلنامه ادبیات دفاع مقدس
مقاله 10، دوره 4، شماره 7، مهر 1399، صفحه 143-160    اصل مقاله (872.05 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
نعیمه ترکمن نیا* 1؛ حسین عباس زاده2
1مدرس دانشگاه آزاد مشهد
2کارشناسی‌ارشد ادبیات کودک و نوجوان، دانشگاه پیام نور، مرکز فریمان .
چکیده
طنز و بهره بردن از تکنیک‌های طنز، در طول تاریخ ادبی ایران وجود داشته است و داستان‌نویسان از این مقوله بسیار استفاده کرده‌اند و یکی از اتفاقات مهمی که در عرصه ادبیات فارسی به وجود آمده، ورود طنز به حیطه ادبیات دفاع مقدس است. یکی از این نویسندگان این نوع از ادبیات داستانی، مهرداد صدقی نویسنده جوانی است که تا کنون هشت کتاب طنز را در کارنامۀ خود دارد و در این مقاله یکی از این هشت اثر (آبنبات هل‌دار) از نظر شگردهای طنزنویسی بررسی شده است. این مقاله ابتدا به شناخت و دسته بندی همۀ تکنیک‌های طنزآفرینی پرداخته است سپس به بررسی این تکنیک‌ها در اثر «آبنبات هل‌دار». یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که در این رمان از همۀ تکنیک‌های طنزآفرینی بهره برده شده است و در تقسیم‌بندی تکنیک‌ها، رویکرد اثر بیشتر به سمت شگردهای دستۀ دوم یعنی تکنیک‌های مبتنی بر محتوای زبان گرایش داشته است و فراوانی آن شگردها در این زمینه بیشتر بوده است و به‌صورت جزئی‌تر و دقیق‌تر می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که شگردهای شخصیت‌محور از زیر شاخص‌های تکنیک‌های مبتنی بر محتوای زبان، خیلی قوی‌تر و با قدرت بیشتر در رمان ظاهر شده‌اند.
کلیدواژه‌ها
طنز؛ تکنیک؛ ادبیات پایداری؛ رمان؛ آبنبات هل‌دار
مراجع
  1. اسدی‌پور، بیژن و عمران صلاحی. (1376). طنزآوران امروز ایران. تهران: مروارید.
  2. اصلانی، محمدرضا. (1385). فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز. تهران: کاروان.
  3. اکرمی، محمدرضا و محدثه پیشوایی. (1389). نقدی بر آثار طنز عمران صلاحی از منظر تنوع قالب‌ها. تهران: پژوهش‌های نقد ادبی و سبک‌شناسی، پیش شمارۀ یک، صص 57-29.
  4. برگسون، هنری. (1379). خنده. ترجمه عباس میرباقری. تهران: انتشارات شباویز.
  5. بهره‌مند، زهرا. (1389). آیرونی و تفاوت آن با طنز و صنایع بلاغی مشابه. زبان و ادب پارسی، شماره 45، صص 36-9.
  6. بهزادی اندوهجردی و مریم شادمحمدی. (1390). ساز و کارهای طنزآفرینی در داستان‌های کوتاه جلال آل احمد، هرمزگان: دانشگاه آزاد بوشهر. فصلنامه تحقیقات تعلیمی و غنایی زبان و ادب فارسی، شماره پیاپی دهم، صص 202-173.
  7. بهزادی اندوهجردی، حسین. (1378). طنز و طنزپردازی در ایران. تهران: صدوق.
  8. توکلی، جعفر (1395). طنز در ادبیات نمایشی دفاع مقدس با نگاهی به آثار علیرضا نادری. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد. دانشگاه آزاد تهران مرکز.
  9. جابری اردکانی، سید ناصر؛ حسینی، اسما. (1394). شیوۀ طنزپردازی در دو اثر از اکبر صحرایی، کرمان: نشریه ادبیات پایداریف سال هفتم، شماره دوازدهم، صص 81-61.
  10. جوادی، حسن. (1384). تاریخ طنز در ادبیات فارسی. تهران: کاروان.
  11. حری، ابوالفضل. (1387). دربارۀ طنز. تهران: سورۀ مهر.
  12. حسام‌پور، سعید؛ دهقانیان، جواد؛ خاوری، صدیقه. (1390). بررسی تکنیک‌های طنز و مطایبه در آثار هوشنگ مرادی کرمانی. مجله علمی پژوهشی مطالعات ادبیات کودک دانشگاه شیراز، سال دوم، شماره اول، صص 114-61.
  13. حسنی، محمدحسین. (1391). بررسی تکنیک‌های طنز در رمان دایی جان ناپلئون. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد. هرمزگان: پردیس دانشگاه قشم.
  14. حلبی، علی‌اصغر. (1365). مقدمه‌ای بر طنز و شوخ طبعی در ایران. تهران: پیک ترجمه و نشر.
  15. سزاوار، علیرضا. (1397). شکل‌شناسی طنز بر اساس نظریه فوناژی در آثار کودک و نوجوان. رساله دکتری. دانشگاه فردوسی مشهد.
  16. سلیمانی، محسن. (1391). اسرار و ابزار طنزنویسی. تهران: سورۀ مهر.
  17. شریف‌پور، عنایت‌الله؛ قیصری، عبدالرضا. (1391). بررسی مضامین طنز در خاطره نوشته‌های دفاع مقدس. کرمان: نشریۀ ادبیات پایداری، سال ششم، شماره یازدهم، صص 236-209.
  18. صدقی، مهرداد. (1392). آبنبات هل‌دار. تهران: سورۀ مهر.
  19. صفایی، علی؛ ادهمی، حسین. (1393). نمود تکنیک‌های طنز در ساختار پیرنگ داستان‌های فرهاد حسن‌زاده. تهران: فصلنامۀ علمی پژوهشی پژوهش زبان و ادبیات فارسی، شماره سی و دوم، صص 166-119.
  20. فتوحی، محمود. (1391). سبک‌شناسی نظریه‌ها. تهران: انتشارات سخن.
  21. قیصری، عبدالرضا؛ صرفی، محمدرضا. (1388). طنز در کتاب جنگ دوست‌داشتنی. کرمان: نشریه ادبیات پایداری، سال اول، شماره اول، صص 125-113.
  22. کردچگینی، فاطمه. (1388). شکل دیگر خندیدن. مجموعه مقالات کتاب طنز 5. تهران: سورۀ مهر.
  23. کریچلی، سیمون. (1384). در باب طنز. ترجمۀ سمی، سهیل. تهران: ققنوس.
  24. مجیدی فشتمی، امیر. (1395). تحلیل مقایسه‌ای طنز نوجوان در آثار داستانی فرهاد حسن‌زاده و سید سعید هاشمی. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد. رشت: دانشگاه گیلان.
  25. محمدی فشارکی، محسن؛ هاشمی‌زاده، رؤیا. (1393). تحلیل داستان گدای ساعدی بر اساس اصول و ویژگی‌های مکتب اگزیستانسیالیسم. تهران: متن پژوهش ادبی، سال 18. شماره 60، صص 124-105.
  26. موکه، داگلاس کالین. (1389). آیرونی. ترجمه حسن افشار.  تهران: مرکز.
  27. مونس عبدی‌زاده. (1397). بررسی آیرونی در آثار اکبر صحرایی و داود امیریان. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد. بوشهر: دانشگاه خلیج فارس.
  28. میرعابدینی، حسن. (1386). صد سال داستان نویسی ایران. جلد 3 و 4. تهران: نشر چشمه.
  29. نبوی، سید ابراهیم. (1379). کاوشی در طنز ایران. جلد اول و دوم. تهران: جامعه ایرانیان.
  30. نجف‌زاده بارفروش، محمد؛ فرجیان، مرتضی. (1370). طنزسرایان ایران از مشروطه تا انقلاب. جلد 3. تهران: بنیاد.
  31. نصر اصفهانی، محمدرضا؛ فهیمی، رضا. (1390). نگاهی به طنز اجتماعی در دو اثر از آنتوان چخوف و صادق هدایت. تهران: پژوهش‌های زبان و ادبیات تطبیقی، دوره دوم، شماره سوم، صص 107-85.
  32. نیکوبخت، ناصر. (1380). هجو در شعر فارسی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  33. Abrams, M. H. (1999) A Glossary of Literary Terms/ Seventh, ed.
    Boston: Heinle & Heinl.
  34. http://www.farsnews.com/newstext.php?nn= (13950604000940).
 

 

 

 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 676
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 424