رابطه بین مصرف متیل فنیدات و اضطراب کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه - بیش فعالی | ||
| روانشناسی بالینی و شخصیت | ||
| مقاله 4، دوره 10، شماره 1 - شماره پیاپی 18، شهریور 1391، صفحه 37-44 اصل مقاله (209.53 K) | ||
| نویسندگان | ||
| زهرا برجعلی* ؛ محمدرضا محمدی | ||
| چکیده | ||
| هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسی رابطه میان، مدت مصرف داروی متیل فنیدات و میزان اضطراب درکودکان مبتلا به ADHD انجام شد. روش: این مطالعه از نوع توصیفی–مقطعی بود که 32 کودک(6-12 سال) مبتلا به ADHD در سه گروه ؛1- بدون درمان، 2- درمان کوتاه مدت(1 تا 3 ماه) و 3- درمان بلند مدت( بیش از 3 ماه) باداروی متیل فنیدات مورد ارزیابی قرار گرفت. اعضای گروه ها از نظر سن و بهره هوشی همتا شدند و پرسشنامه کانرز والدین، مقیاس سنجش بیش فعالی-نقص توجه براساس ملاکهای های DSM-IV و مقیاس اضطراب آشکار کودکان در مورد هر سه گروه اجرا گردید. یافته ها: نتایج حاکی از وجود تفاوت معنادار بین سه گروه از نظر مقیاس اضطراب و عامل نگرانی – فزون حساسی بود و آزمون تعقیبی شفه نشان داد که گروه اول و دوم این تفاوت معنا دار را ایجاد نموده اند. این در حالی بود که تفاوت معناداری بین سه گروه در مقیاسهای کانرز و سنجش بیش فعالی- کم توجهی مشاهده نشد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان دادکه متیل فنیدات در کوتاه مدت می تواند باعث ایجاد اضطراب کودکان مبتلا به ADHD شود در حالیکه در طولانی مدت این اثر نشان داده نشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اختلال بیش فعالی /نقص توجه؛ اضطراب کودکان؛ متیل فنیدات (ریتالین )؛ داروهای محرک | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 517 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 339 |
||