ارزیابی اثر شارژ سطحی دوکسوربیسین لیپوزومه بر روی سمیت سلولی رده سرطان استخوان (استئوسارکوما) | ||
| دانشور پزشکی | ||
| مقاله 3، دوره 25، شماره 6 - شماره پیاپی 133، اسفند 1396، صفحه 19-26 اصل مقاله (745.18 K) | ||
| نویسندگان | ||
| بی بی فاطمه حقیرالسادات1؛ سمیرا نادری نژاد2؛ قاسم عموعابدینی* 3؛ فاطمه منتظری4؛ بهروز زندیه دولابی5 | ||
| 1گروه علوم زیستی، دانشکده علوم وفنون نوین، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
| 2گروه مهندسی بیوتکنولوژی و داروسازی، دانشکده مهندسی شیمی ، پردیس دانشکده‌های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| 3گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| 4گروه ژنتیک مولکولی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران | ||
| 5گروه زیست شناسی سلولی مولکولی و آناتومی کاربردی، مرکز تحقیقاتی آکتا، دانشگاه UVآمستردام، هلند | ||
| چکیده | ||
| مقدمه و هدف: در پژوهش حاضر فرمولاسیون لیپوزومی پگیله حاوی دوکسوروبیسین به منظور بررسی اثر شارژ سطحی بر روی سمیت سلولی سنتز شد. مواد و روشها: فرمولاسیون لیپوزومی دوکسوروبیسین حاوی DPPC، Cholesterol و DSPE-mPEG به همراه مقادیر مختلف فسفولیپید کاتیونی DOTAP < /span> (صفر، 5/2 و 20 درصد) به روش گرادیان pH تهیه شد. نانو ذرات تهیه شده از جهت درصد بارگذاری دارو، سایز ذرات، شاخص پراکندگی، رهایش دارو 48 ساعته و شارژ سطحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین اثر سمیت دوکسوروبیسین آزاد و محصور شده بر رده سلولی Saos-2 مقایسه شد. نتایج: درصد بارگذاری دارو برای هر سه فرمولاسیون بالای 82 درصد است. فرمولاسیونها به صورت مونو دیسپرس میباشند و سایز ذرات با کاتیونی شدن کاهش یافته است. پتانسیل زتا از 23- تا 4/22 + متغیّر بوده و در مدت زمان 48 ساعت، 43 درصد از دارو از لیپوزوم آزاد گشته است. سمیت سلولی دوکسوروبیسین با کپسوله کردن افزایش یافته است. افزایش فسفولیپید کاتیونی باعث کاهش زندهمانی سلولی شده است. افزایش سمیت دارویی برای دوکسوربیسین محصور در لیپوزوم کاتیونی هم به خاطر بیشتر آهسته رهش بودن سامانه و هم به خاطر سمیت ایجاد شده توسط DOTAP < /span> در ساختار است. نتیجه‌گیری: سمیت دوکسوربیسین با محصورسازی درون لیپوزوم افزایش مییابد. این افزایش برای دوکسوربیسین محصور شده درون لیپوزوم کاتیونی بیشتر است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| سرطان استخوان؛ سمیت سلولی؛ دوکسوروبیسین؛ لیپوزوم؛ رده سلولی Saos-2 | ||
| مراجع | ||
|
1. Ta HT, Dass CR, Choong PFM, Dunstan DE. Osteosarcoma treatment: state of the art. Cancer Metastasis Review 2009;28(1-2):247–63.
2. Boer JP De. Towards targeted treatment for osteosarcoma. VU University Medical Center 2014.
3. Tacar O, Sriamornsak P, Dass CR. Doxorubicin: an update on anticancer molecular action, toxicity and novel drug delivery systems. Journal of Pharmacy and Pharmacology 2013;65(2):157–70.
4. Fateme Haghiralsadat, Ghasem Amoabediny, Mohammad Hasan Sheikhha, Tymour Forouzanfar, Marco N Helder BZ. A novel approach on drug delivery: Investigation of new nano-formulation of liposomal doxorubicin and biological evaluation of entrapped doxorubicin on various osteosarcomas cell lines. Cell Journal 2017;19(Supplement 1, Spring):55–65.
5. Haghiralsadat F, Amoabediny G, Sheikhha MH, Zandieh‐doulabi B, Naderinezhad S, Helder MN, et al. New liposomal doxorubicin nanoformulation for osteosarcoma: Drug release kinetic study based on thermo and pH sensitivity. Chemical Biology & Drug Design 2017;90(3):368–79.
6. Fateme Haghiralsadat, Ghasem Amoabediny, Samira Naderinezhad, Marco N Helder, Elham Akhoundi Kharanaghi BZ-D. Overview of preparation methods of polymeric and lipid-based (noisome, solid lipid, liposome) nanoparticles: a comprehensive review. Journal of Polymeric Materials and Polymeric Biomaterials 2017;1–18.
7. Koo OM, Rubinstein I, Onyuksel H. Role of nanotechnology in targeted drug delivery and imaging: a concise review. Nanomedicine Nanotechnology, Biology and Medicine 2005;1(3):193–212.
8. Xiao K, Li Y, Luo J, Lee JS, Xiao W, Gonik AM, et al. The effect of surface charge on in vivo biodistribution of PEG-oligocholic acid based micellar nanoparticles. Biomaterials 2011;32(13):3435–46.
9. Juliano RL, Stamp D. The effect of particle size and charge on the clearance rates of liposomes and liposome encapsulated drugs. Biochemical and Biophysical Research Communications 1975;63(3):651–8.
10. Yamamoto Y, Nagasaki Y, Kato Y, Sugiyama Y, Kataoka K. Long-circulating poly (ethylene glycol)–poly (d, l-lactide) block copolymer micelles with modulated surface charge. Journal of Controlled Release 2001;77(1):27–38.
11. Ohvo-rekila H, Ramstedt B, Leppima P, Slotte JP. Cholesterol interactions with phospholipids in membranes. Progress in Lipid Research 2002;41(1):66-97.
12. Haghiralsadat F, Amoabediny G, Helder MN, Naderinezhad S, Sheikhha MH, Forouzanfar T, et al. A comprehensive mathematical model of drug release kinetics from nano-liposomes, derived from optimization studies of cationic PEGylated liposomal doxorubicin formulations for drug-gene delivery. Artif Cells, Nanomedicine, Biotechnol [Internet]. Taylor & Francis; 2017 4;1–9.
13. Malekpour B, Jalalinadoushan M , Mansouri S , Hadjihosseini R , Mirzaei M, Jamali D. Comparison of the Killing Effect of Free, Negative and Neutral Charged Liposomal Doxorubicin on Breast Cancer Cell Line (MDA-MB-231). Daneshvar Medicine 2010, 17(85): 63-70. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 936 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 508 |
||