اثر درمانی ترکیب کافئین و گلی‌بنکلامید بر چربی‌ها و گلوکز سرم موش‌های صحرایی دیابتی نوع 2 | ||
| دانشور پزشکی | ||
| مقاله 7، دوره 23، شماره 1 - شماره پیاپی 116، اردیبهشت 1394، صفحه 65-70 اصل مقاله (481.21 K) | ||
| نویسندگان | ||
| محمدحسن قوسیان مقدم* 1؛ محسن خلیلی2؛ سعیده قاسمی دولت آبادی3؛ فرزانه شجاع شفیعی3 | ||
| 1گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد، تهران، ایران | ||
| 2گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد، تهران، ایران | ||
| 3دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| مقدمه و هدف: بهبود متابولیسم گلوکز و کاهش ریسک ابتلا به دیابت نوع 2 بر اثر مصرف کافئین گزارش‌شده‌است. امروزه گلی‌بنکلامید به‌طور شایع در درمان دیابت استفاده‌می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر درمانی ترکیب کافئین و گلی‌بنکلامید بر میزان قند و چربی‌های سرم در موش‌های دیابتی نوع 2 بوده‌است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 32 موش صحرایی نر به چهار گروه «دیابتی، دیابتی درمان‌شده با گلی‌بنکلامید، کافئین، ترکیب گلی‌بنکلامید و کافئین» تقسیم‌شدند. دوز دارویی گلی‌بنکلامید 285/0 میلی‌گرم‌برکیلوگرم و کافئین 100 میلی‌گرم‌برکیلوگرم و دوز ترکیب درمانی 50 درصد دوزهای پیشین بود. دیابت از طریق تزریق 60 میلی‌گرم‌برکیلوگرم استرپتوزوسین به‌صورت تک‌دوز القاشد. درمان پس از اثبات دیابت تا روز شانزدهم ادامه‌یافت. میزان گلوکز سرم و پروفایل چربی موش‌ها در پایان دوره، مورد بررسی قرارگرفت. نتایج: تحقیق حاضر نشان‌داد که ترکیب درمانی گلی‌بنکلامید و کافئین با 50 درصد دوز درمانی، سبب کاهش معنادار گلوکز سرم نسبت‌به گروه کنترل در روزهای چهارم، نهم و شانزدهم شد (05/0 p < ). درمان ترکیبی، سبب کاهش معنادار تری‌گلسیرید و افزایش معنادار HDL و نسبت HDL به LDL سرم شد(05/0 p < )؛ درحالی‌که این تغییرها در گروه‌های تحت درمان با گلی‌بنکلامید و کافئین به‌تنهایی مشاهده‌نشد. نتیجه‌گیری: درمان ترکیبی گلی‌بنکلامید و کافئین، سبب بهبود کنترل گلوکز سرم شده، می‌تواند ایجاد تغییرهایی مفید و بارز را در میزان تری‌گلسیرید و HDL سرم موش‌های دیابتی درپی‌داشته‌باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| دیابت نوع 2؛ کافئین؛ گلی‌بنکلامید؛ ترکیب درمانی؛ گلوکز؛ لیپیدهای سرم | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 253 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 177 |
||