برآورد خطای پیش بینی برای وضعیت بقا و کاربرد آن درتحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ | ||
| دانشور پزشکی | ||
| مقاله 3، دوره 22، شماره 2 - شماره پیاپی 111، تیر 1393، صفحه 17-22 اصل مقاله (623.14 K) | ||
| نویسندگان | ||
| محمودرضا گوهری1؛ احمدرضا باغستانی2؛ آرزو اروجی* 3؛ محمدامین پورحسینقلی4 | ||
| 1گروه آمار و ریاضی ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران | ||
| 2گروه آمارزیستی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی،تهران | ||
| 3دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دانشکده پیراپزشکی، گروه آمارزیستی،تهران | ||
| 4دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی،تهران | ||
| چکیده | ||
| مقدمه: سرطان روده بزرگ جزء سرطان‌های شایع و کشنده است و پیش‌بینی این که افراد در آینده چه وضعیتی دارند اهمیت زیادی دارد و نتیجتا ارزیابی پیش‌بینی نیز بسیار مهم می‌باشد. هدف از این مقاله برازش مدل کاکس و شناسایی عوامل مؤثر بر پیش‌بینی وضعیت بقای بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ و مقایسه مدل کاکس با منحنی کاپلان مایر با استفاده از تابع زیان برایر است. مواد و روش‌ها: طی سال‌های 1380 تا 1385 تعداد 724 بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ به بیمارستان طالقانی شهر تهران مراجعه نمودند و حداقل 5 سال پیگیری شدند. برای تعیین عوامل مرتبط با وضعیت بقای سرطان کولورکتال مدلرگرسیونی کاکس به دادهها برازش داده شد و این مدل با منحنی کاپلان مایر به وسیله برآورد خطای پیش بینی به روش تابع زیان برایر مقایسه شد. یافتهها: از 724 بیمار،422(3/58%) نفر مرد و 302(7/41%) نفر زن بودند. 177(4/24%) از بیماران فوت کردند که 65% آن‌ها مرد بودند. میانگین سنی این بیماران 81/14±03/53 بود. میانه بقای بیماران 3/23±104 ماه بود. وضعیت بقای بیماران با عوامل جنس (058/0p=)و اندازه تومور (017/0p=) ارتباط داشت. و مقدار زیان(ریسک) برایر مدل کاکس در بعضی از زمانها کمتر از منحنی کاپلان مایر شد. بحث و نتیجه گیری: وجود متغیرهای کمکی و استفاده از مدل‌ها در پیش‌بینی وضعیت بقای افراد مؤثر است. در این مطالعه برازش مدل کاکس و وجود متغیرهای کمکی باعث کاهش خطای پیش‌بینی شد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| مدل مخاطره متناسب کاکس؛ منحنی کاپلان مایر؛ خطای پیش‌بینی؛ سرطان روده بزرگ | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 417 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 314 |
||