بررسی اثر عصاره آبی الکلی گیاه اسطوخودوس بر تشنج‌های ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری نر در مدل کیندلینگ شیمیایی | ||
| دانشور پزشکی | ||
| مقاله 4، دوره 20، شماره 1 - شماره پیاپی 98، اردیبهشت 1391، صفحه 25-32 اصل مقاله (740.62 K) | ||
| نویسندگان | ||
| بتول رحمتی* 1؛ محسن خلیلی2؛ مهرداد روغنی2؛ پریسا احقری3 | ||
| 1گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی و مرکز تحقیقات گیاهان دارویی دانشگاه شاهد | ||
| 2گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی و مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی دانشگاه شاهد | ||
| 3گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد | ||
| چکیده | ||
| مقدمه و هدف: با توجه به شیوع صرع و عدم پاسخدهی برخی از بیماران به داروهای ضدصرع رایج، تولید داروهای مناسب و با عوارض جانبی کمتر لازم بهنظرمیرسد. استفاده ازعصاره گیاهان در درمان بیماری بهعنوان یک روش درمانی پیشنهادشدهاست. در طب سنتی ایران، اسطوخودوس برای بعضی بیماری های عصبی از جمله صرع استفادهمیشدهاست، هدف این تحقیق، یافتن بنای علمی استفاده سنتی اسطوخودوس در درمان صرع است. مواد و روشها: 60 سر موش سوری نژاد NMRI با محدوده وزنی 30-25 گرم انتخاب و به شش گروه دهتایی شامل گروه1- PTZ؛ 2- گروه کنترل مثبت (PTZ و والپروات mg/kg 150 بهعنوان یک داروی ضدصرع)، 3-5 گروه های اسطوخودوس با دوزهای 200، 400 و mg/kg 800 و 6- گروه ترکیبی اسطوخودوس mg/kg 200و والپروات mg/kg 100 تقسیم شدند. کیندلینگ با تزریق mg/kg 35 پنتیلن تتراوزل، یک روز در میان تا یازده مرتبه انجامشد. در تزریق دوازدهم mg/kg75 پنتیلن تترازول تزریق شد. مدت 30 دقیقه بعد از دریافت پنتیلن تترازول فازهای تشنج (6-0)، آستانه و طول مدت فازهای دوم و پنجم مطالعهشد. نتایج: اسطوخودوس توانست شدت و مدت حملات را کاهشدهد p < 0.05. همچنین اسطوخودوس فاز پنجم تشنجها را بهطور کامل حذفکرد؛ آثار ترکیبی این عصاره با والپروات از اثر اسطوخودوس بهتنهایی بهتر نبود. نتیجهگیری: آثار ضدصرعی تجویز طولانیمدت اسطوخودوس مشخص شد و در این مورد mg/kg 200 بهتر از 400 و mg/kg 800 بود. اسطوخودوس، بهتر از والپروات فازهای تشنجی را کاهشداد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| گیاه اسطوخودوس؛ والپروئیک اسید؛ پنتیلن تترازول؛ کیندلینگ شیمیایی؛ موش سوری | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 454 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 396 |
||