اثر وابسته به دوز تجویز تیموکینون بر میزان استرس اکسیداتیو در بافت کلیه موش صحرایی دیابتی | ||
| دانشور پزشکی | ||
| مقاله 7، دوره 19، شماره 5 - شماره پیاپی 96، دی 1390، صفحه 57-64 اصل مقاله (185.59 K) | ||
| نویسندگان | ||
| مهرداد روغنی* 1؛ توراندخت بلوچ نژاد مجرد2 | ||
| 1گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران | ||
| 2گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| مقدمه و هدف: با توجه به نقش تشدید استرس اکسیداتیو در بروز بیماری کلیوی در حالت دیابت و با در نظر گرفتن خاصیت ضد دیابتی و آنتی اکسیدانتی تیموکینون، هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثر تجویز این ماده بر سطح بافتی برخی شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت کلیه موش های صحرایی دیابتی بود . مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با دوز بالای تیموکینون (20 میلی گرم بر کیلوگرم)، دیابتی و دو گروه دیابتی تحت درمان با تیموکینون (10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. پس از گذشت چهار هفته، سطح بافتی مالون دی آلدئید و نیتریت و میزان فعالیت سوپراکسید دیس موتاز بافت کلیه، اندازه-گیری شد . یافته ها: موش های دیابتی، افزایشی معنادار در سطح بافتی مالون دی آلدئید (01/0 p < ) و نیتریت و نیترات (005/0 p < ) و کاهشی معنی دار در فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (05/0 p < ) را نشان دادند و درمان با تیموکینون در دوز بالا فقط میزان مالون دی آلدئید و نیتریت را به صورت معنادار کاهش داد (05/0 p < ) و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس موتاز در موش های دیابتی تیمار شده به طور غیر معنی دار در مقایسه با گروه دیابتی افزایش نشان داد . نتیجه گیری: تجویز تیموکینون به صورت وابسته به دوز می تواند برخی شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت کلیه را در موش های صحرایی دیابتی کاهش دهد . | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تیموکینون؛ دیابت قندی؛ مالون دی آلدئید؛ سوپراکسید دیس موتاز؛ متابولیت نیتریک اکسید؛ کلیه | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 419 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 307 |
||