اثر تغییرات حجم و شدت تمرین هوازی بر استقامت قلبی تنفسی و ضربان قلب استراحتی مردان جوان | ||
| دانشور پزشکی | ||
| مقاله 5، دوره 19، شماره 5 - شماره پیاپی 96، دی 1390، صفحه 37-46 اصل مقاله (243.63 K) | ||
| نویسندگان | ||
| ماندانا غلامی* ؛ لیلا صباغیان راد؛ حسین عابد نطنزی | ||
| دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه تربیت بدنی، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| مقدمه و هدف: استقامت قلبی-تنفسی و ضربان قلب استراحتی، راهنمای مناسب برای آگاهی از وضعیت آمادگی قلبی و ریوی افراد است. هدف از این تحقیق، بررسی اثر یک دوره تمرین های استقامتی با حجم و شدت متفاوت بر استقامت قلبی تنفسی و ضربان قلب استراحتی است . مواد و روش‌ها: 45 مرد دانشجوی سالم غیرورزشکار (میانگین سن 87/1 ± 25 سال، وزن 95/1 ± 71 کیلوگرم و قد 30/2 ± 175 سانتی متر) به صورت تصادفی به سه گروه یک، دو و سه تقسیم شدند. در شش هفته اول گروه یک (15 = n) یک جلسه در هفته و به مدت 15 دقیقه و با شدت 70 درصد ضربان قلب ذخیره بیشینه (MRHR) ، گروه دو (15 = n) دو جلسه در هفته و به مدت 15 دقیقه و با شدت 60 درصد MRHR و در گروه سه (15 = n) سه جلسه در هفته و به مدت 15 دقیقه و با شدت 50 درصد MRHR ؛ و در دو هفته آخر گروه یک با شدت 75 درصد MRHR ، گروه دو با شدت 65 درصد MRHR و گروه سه با شدت 55 درصد MRHR روی نوارگردان به مدت هشت هفته می دویدند . نتایج: نتایج نشان دادند که اختلافی معنی دار در میزان تغییر vo2max بین گروه سه و گروه یک وجود دارد. علاوه بر این، تمرین گروه سه کاهشی معنی دار را در ضربان قلب استراحتی نسبت به گروه یک موجب شد . نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق حاضر به نظر می رسد که تمرین هوازی با شدت پایین و زمان طولانی تر، اثری بیشتر نسبت به شدت بالا با زمان کمتر بر افزایش vo2max و کاهش ضربان قلب استراحتی می گذارد . | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| استقامت قلبی تنفسی؛ ضربان قلب استراحتی؛ تمرین هوازی | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 692 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 477 |
||