بررسی اثر داروی دپرنیل در ایجاد گلیوز پس از ضایعه فشارمکانیکی طناب نخاعی موش صحرایی بالغ | ||
| دانشور پزشکی | ||
| مقاله 4، دوره 16، شماره 3 - شماره پیاپی 82، شهریور 1388، صفحه 27-36 اصل مقاله (354.9 K) | ||
| نویسندگان | ||
| حسام امینی* ؛ دکتر مرجان حشمتی؛ دکتر محمد رضا جلالی | ||
| چکیده | ||
| مقدمه و هدف: هدف از این تحقیق، ارزیابی تأثیرات داروی دپرنیل در حفظ یا نگهداری سلول‌های عصبی حرکتی و تأثیر دارو در واکنش گلیوز است. مواد و روش‌ها: در این تحقیق از موش صحرایی نژاد اسپراگ رالی به وزن 300-250 گرم از انستیتو رازی حصارک کرج استفاده شد. در این بررسی به تأثیر داروی دپرنیل mg/kg 5/2 در حفظ سلول‌های عصبی با بررسی مورفومتری و میزان تشکیل بافت عصبی پشتیبان پس از ضایعه مکانیکی نخاع به روش ایمنوهیستوشیمیایی پرداخته شد. یافته‌ها: نتایج این تحقیق در دو بخش مجزا مورد بررسی قرار می‌گیرد:1. نتایج مطالعات مورفومتری سلول‌های عصبی 2. بررسی شمارش سلول‌های آستروسیت و الیگو دندروسیت و محاسبه درصد این پاسخ‌گویی. شمارش سلول‌های عصبی حرکتی نخاع حاکی از کاهش سلول‌های عصبی حرکتی درشاخ قدامی نخاع به همراه ایجاد حفره است. این کاهش در گروه دریافت کننده داروی دپرنیل کم‌تر از گروهی که سرم فیزیولوژی دریافت کرده و تأثیر داروی دپرنیل در زیر، گروهی که چهار هفته از دارو استفاده کرده بیش‌تر بوده و این تفاوت معنادار است (05/0 P | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ضایعات مکانیکی نخاع؛ آپوپتوز؛ گلیوز | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 467 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 307 |
||